شناخت دين بر دو  پايه استوار است. عقل و نقل

عقل؛ عقل بشر محدود است و كليات را درك مي‌كند و پاسخگوي بسياري از سؤال‌هاي انسان نيست. به عنوان مثال: عقل به ما مي‌گويد به صورتي بايد از نعمت دهنده تشكر كرد ولي چگونگي اين شكر گذاري را بيان نمي كند.
نقل؛ نقل از قرآن و سنت تشكيل شده است. قرآن مانند قانون اساسي است و بيان امور جزيي را به سنت واگذار كرده است. مثال: در قرآن وجوب نماز و اينكه نماز انسان را از بدي و زشتي‌ها باز مي‌دارد، آمده است[1] ولي چگونه انجام دادن و تعداد ركعت‌هاي آن را سنت و احاديث پيشوايان معصوم بيان مي‌كند.